Kafası demir testeresiyle kesildi, gördüm hepsini. Ne hikmetse gıkı çıkmadı. Tere yağından kıl çekmekten tiksinti duysam da bu durumu anlatacak daha iyi bir benzetme bulamadım. Testere hiç güç harcanmadan sanki kendiliğinden kayıp gitti adamın boynunda. Epey kan gitti; önce kesilen deriden sızdı, sonra kesik derinleştikçe resmen sidik gibi fışkırdı. Adamın ne zaman öldüğünü anlayamadım. En başından kapalıydı gözleri, bir kez olsun ah demedi adam. Ama göğsü hareket ediyordu ona dikkat ettim önce. Kan akmaya başlayınca, gözlerimi oradan alamadım. Birde, unutmadan söyleyeyim, testereli adam derinden üç kere besmele getirdi, sonra birkaç bişey daha söyledi, ne dedi anlamadım sanırım Arapça şeyler, zaten duysam da anlamazdım.
Kanı tükenene kadar beklediler. Maşallahı vardı, kellesinin önünde açılan o koca çukuru kan havuzuna çevirdi. Kan tükenince kelleyi ayırdılar gövdeden, gözleri hiç açılmadı. Belki de ilaç verilmiştir. Umarım öyle yapmışlardır, canı acır çünkü adamın. İlaç verilmiştir kesin, hiç sesi çıkmadı.
Kafayı elime aldım sonra, iki avucumun arasına, yüzüne baktım, kansızlıktan bembeyazdı yüzü ama yine de güzelliği bozulmamıştı, güzel adammış gerçekten, kız kardeşi var mıdır acaba, varsa kesin o da çok güzeldir, benim kardeşimin de evlilik çağı geldi bari güzel birini bulabilsek.
Testereli adam kafayı isteyince üzgün ve yoksul bakışlarımla onu bana vermesini, eve uzun zamandır et götüremediğimi söyledim. Çoluk çocuk deyince dayanamadı adam, merhametli biriydi, tamam dedi.
Akşam hanım suda haşladı, beyninden çok lezzetli yöresel bir yemek yaptı. Çocukların mutluluğunu görecektiniz. Keşke adamın adını da öğrenseydik, birkaç laf eder bir iki şey okurduk kitaptan, o da sevap kazanırdı. Her şeye rağmen güzel bir kafası vardı.
