Kayıp giderken o an, dokununca bana
Parlak madeni bir vuruşla:
Titrer duyularım. Duyumsarım: muktedirim-
Tüm boyutlarıyla günü yakalamaya.
Tamamlanmaz hiçbir şey, ben bakmadan,
Durur tüm oluşumlar kıpırdamadan.
Olgundur artık bakışlarım ve bir gelin gibi
Yaklaşır herkese arzu ettiği her nesne.
Küçük demem hiçbir şeye, severim onu yine de
Ve resmederim altın zemin üstüne kocaman
Ve kaldırır tutarım yükseklere, kimin
Ruhunu çözüp açacağını sormadan…
Rainer Maria RİLKE
