Sen, komşu Tanrı, eğer senin bazen
Uzun gecelerden birinde, çalarsam kapını,
Pek duymadığım içindir, nefes verip aldığını
Ve bilirim: Yalnızsın o koskoca mekanda.
Olursa bir şeye ihtiyacın, yok ki kimse yanında,
Aranan ellerine bir bardak su sunacak:
Dinliyorum hep. Bir işaret ver bana.
Çok yakındayım sana.
Yalnızca incecik bir duvar var aramızda,
nasılsa, çünkü çok mümkündür:
Ya sen bağırırsın ya da ben-
Yıkılıverir duvar
Hiç gürültü etmeden.
Oluşmuştur o senin resmilerinden.
Resimlerin, isimler gibi kapatır seni.
Ve parlayınca içimde ışık iyiden,
Tanır seni derin benliğim yeniden,
Saçılıp dökülür, yaldız olur çerçevelerinde.
Ve duyularım, o çarçabuk yorulan,
Kalır yersiz yurtsuz senden ayrılır.
Rainer Maria RİLKE
