İşte akşam tenimi geren kıyısı
yüzümle çağdaş makinesini sürerdi
petrolün kanımda biriktiren
çiçeği dolardı ekmeğime
kuş olur boyardım ormanı
çünkü azalırdı sömürgesi
çünkü o hiç orman olmamıştır
rüçhanın anlattığı bu
işte geldim yangın yüzü
odalardan sürgün döllere
bırakıp aşkı makinelere
şimdi pençemi süngüleyen
etimde o kalın çark sesi
diyorum ki gerçekse eğer
dönmeliyiz artık
isyan etmeliyiz
bakın nasıl mermiliyorum alnımı
paslı mazotuna göğün
çünkü azalırdı sömürgesi
çünkü o hiç gök olmamıştır
rüçhanın anlattığı bu
Refik DURBAŞ
