Yaz bitti. Beşpoyraz deresinin köprüsü için yaz bitti
güneşin dört rengi için yaz bitti
gökyüzünün saman sarısı kuşları için de…
Çamların ve gürgenlerin ve akkavakların
ve kayınların ak saçlı bulutlara
küpe olan yaprakları için de yaz bitti
Güz serinliğinin durgun sularına karışan
sazlar kadar meyus ve mükedder kalbim
Yaz bitti işte…
Köprünün omuzuna dayadım başımı
ince bir sızı yüreğimde
ince bir su köprünün arka odasında…
Sızı da, su da birbirinden mavi…
Arka odasında gökyüzünün
ve el değmemiş toprağında umudumun
benzi sararmış yapraklar…
Bir tutam yeşil:
Hazin gençliğimin arka odasında…
Bir şarkı:
“Akasyalar Açarken”…
Güneşin dört rengi: ,
Çam yeşili, gök mavisi, hüzün sarısı. ..
Dördüncüsü ise “yaz bitti” rengi…
Kalbim, meyus ve mükedder kalbim:
Yaz bitti çünkü…
Çünkü sonbahar
çın çın çınlıyor gökyüzünde
kayınlar ve gürgenler çın çın
gölgesi ayak ucuna düşmüş su
uzakta, dağların mor gölgesi
ve o gölgenin konuğu kuşlar
çın çın çınlıyor
O durgun su yüzünde
çiçekleri kuş sesleriyle bezeli
bir ada olmak isterdim
çatısına güz güneşinin
gölgesi düşmüş bir evin avlusunda
beklesin isterdim beni çocukluğum
O güneşin acılarımı onarmasını
bir de…
Ömrüm, yaz bitti işte…
Sor bakalım şimdi Beşpoyraz deresine
daha kaç kışın kaldı ardında ve önünde şair…
Refik DURBAŞ
