Şu anda bile etkisi sürüyor
Okyanusla karşılaşmamın
Onun yanında bizim Akdeniz
Bir küçük kız gibi kalıyor
İnanılmaz bir genişlikte
Kıyıya yüklenen su kütlesi
Sonsuzca kendi içinde
Ve yaşayan sadece kendini
Kıyısında bu görkemin
Bir gece olsun geçirmek isterdim
İnsanın ve ömrünün
Sınırlarını kavramak için
İlk kez çok uzun süre sonunda
İçimde kıpırdadı şiir
Anladım ki şiirim
Bu vahşi yüceliği özlemektedir
Kapanık sonbahar göğünün altında
Yalnızlığı beni ağlatabilirdi
Ömrümce gördüğüm hiçbir şey
Okyanus kadar kederli değildi
Onu hep anımsayacağım
Orada o sonsuz enginlikte
Okyanusunda yüreğimin
Boğulup gitmeden önce
Ataol BEHRAMOĞLU
Bordeaux – Kasım-Aralık 2003
