İlhan Berk (d. 18 Kasım 1918, Manisa – ö. 28 Ağustos 2008, Bodrum)
Balıkesir Necatibey Öğretmen Okulu’ndan mezun olmuş, Espiye’de iki yıl ilkokul öğretmenliğinden sonra Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü’ne girdi. Enstitünün Fransızca bölümünden mezun (1944) olan Berk, 1945-1955 yılları arasında Zonguldak, Samsun ve Kırşehir’de ortaokul ve liselerde Fransızca öğretmenliği yaptı. 1956 yılından itibaren on üç yıl boyunca Ankara’da T.C. Ziraat Bankası’nın Yayın Bürosu’nda çevirmenlik yaptı.
Bu süre içinde modern dünya şiirinin iki büyük şairi sayılan Arthur Rimbaud ve Ezra Pound’un şiirlerini çevirerek kitaplaştırdı. Bu tarihten sonra kendini tümüyle yazmaya verdi ve bir anlatı kitabı dışında, yalnız şiir ve şiire ilişkin yazılar yazdı. Kül adlı kitabıyla 1979 yılında Türk Dil Kurumu ve İstanbul kitabı ile de 1980 yılında Behçet Necatigil Şiir Ödüllerini kazandı. 1983’de Deniz Eskisi adlı kitabıyla, Yedi Tepe şiir Armağını’nın 1988’de de Güzel Irmak adlı kitabıyla Sedat Simavi Edebiyat Ödülü’nü (F. Edgü ile) aldı. 28 Ağustos 2008 tarihinde Bodrum’da 90 yaşında vefat etti.
Yazım Hayatı
İlhan, Berk, ilk şiirlerini Manisa Halkevi’nin dergisi Uyanış’ta yayımlamıştır (1935). Berk, 19 yaşındayken Güneşi Yakanların Selâmı adıyla kitaplaştırdığı bu şiirlerinde “hece vezni” kullanmakta ve o dönemin şiir anlayışına özgü bir karamsarlık taşımaktadır. “Sonsuzluk”, “kızıl”, “hulya”, “ateş” en sevdiği sözcükler olarak görünmektedir. Sembolist şiirden esinlenilmiş izlenimi veren imgeler yapmayı sevmektedir: “Bir karanlık gecenin masmavi seherinde / Kızıl başörtünle gül yüzlü bahçede görün”.
Dil anlayışı da henüz döneminden kopamamıştır ki, bunu da 19 yaşındaki bir şair adayı için doğal karşılamak gerekmektedir: “Kıpkızıl hulyalı bir renge yükselmeden gün / Bir devrin neşesini taşımakta yüzün”. Berk’in ilk kitabına adını veren şiirinin son kıtası da şöyledir: “Neler, neler beklenmez nihayetsiz bir yerden / Güneşi içelim mor şafaklar gecesinden / Selâm! Sonsuzlukalra, hasret gönüllerden / Selâm, güneşe, göğü yakanlar bahçesinden!”.
İlhan Berk, daha sonra 1940’lara doğru Yeni Edebiyat anlayışı içinde yer almış, Servet-i Fünun (Uyanış), Ses, Yığın, Yeryüzü, Kaynak gibi dergilerde yazmıştır. Türk şiirinin en deneyci şairlerinden biri olan İlhan Berk, durmadan yatak değiştirerek, ama bazı sorunsallara hep bağlı kalarak şiirini günümüze kadar eskitmeden getirmeyi başarmıştır.
“Yazmak mutsuzluktur, mutlu insan yazmaz.
bu yeryüzünü olduğu gibi görmeme engel olan
ve bana bu yeryüzünü cehennem eden
bu yazmak eyleminden kurtulduğum,
mutlu olduğum bir tek şey var: resim yapmak.”
İlhan Berk
Ödülleri
* Kül, 1979 TDK Şiir Ödülü.
* İstanbul, 1980 Behçet Necatigil Şiir Ödülü.
* Deniz Eskisi, 1983 Yedi Tepe Şiir Armağanı
* Güzel Irmak, 1988 Sedat Simavi Edebiyat Ödülü.
90 yasına kdr olmeme odulu 😀
Yapıtları
Şiir
* Güneşi Yakanların Selamı (1978)
* Istanbul (1978
* Günaydın Yeryüzü (1952)
* Türkiye Şarkısı (1953)
* Köroğlu (1955)
* Galile Denizi (1958)
* Çivi Yazısı (1960)
* Otağ (1961)
* Mısırkalyoniğne (1962)
* Âşıkane (1968)
* Taşbaskısı (1975)
* Şenlikname (1976)
* Atlas (1976)
* Kül (1978)
* İstanbul Kitabı (1980)
* Kitaplar Kitabı (1981)(Seçilmiş Şiirler)
* Deniz Eskisi (1982) (Şiirin Gizli Tarihi’ni de içerir.)
* Delta ve Çocuk (1984)
* Galata (1985)
* Güzel Irmak (1988)
* Pera (1990)
* Dün Dağlarda Dolaştım Evde Yoktum (1993)
* Avluya Düşen Gölge (1996)
* Şeyler Kitabı Ev (1997)
* Çok Yaşasın Sayılar (1999)
Anlatı
* Uzun Bir Adam (1982)
1984 tokat niksar
Çeviri
* A. Rimbaud : Seçme Şiirler (1962)
* Dünya Edebiyatında Aşk Şiirleri (1968)
* Dünya Şiiri (1969)
Antoloji
* Başlangıcından Bugüne Beyit Mısra Antolojisi (1960)
* Aşk Elçisi (1965-antoloji),
Diğer
* Şifalı Otlar Kitabı (1982)
* El Yazılarına Vuruyor Güneş (1983)
* E. Pound : Seçme Kantolar (1983)
* Şairin Toprağı (1992).
