-I-
Art çocuk, Muhyiddin Çelebi,
Molla Fenari’nin kısık fitili;
Okuduğu her beyitten sonra
Gülsuyuyla yıkardı ağzını;
Kirlidir şiir; ve söz, atılmazsa zehirdir;
Bunu bilirdi;
Acı bir gölge geçerdi bakışından,
Mesir macununun içindeki çivit gibi.
Karısı yanındaydı hep,
Çocukluktan kalma
Ve artık değişmezlik kazanmış
Yanlış bilgi;
Odalarda ışıksız iki aslan
Derinliğine iki atla sevişirdi.
Kerbela yası hemen her zaman
Görünmez kılardı Mevlit sevincini;
Ölümü düşünen,
Daha doğrusu anımsayan yüzü
İlençler denizinde yüzerdi.
-II-
Dikenli tele takılmış çiçek,
Yüzyılımız çiçek diye seni getirdi.
Gökyüzüne çarpıp düşen kelebek,
Kumaşları mı diyeceksin şimdi?
-III-
Pencere silen kadınların
Uzaklarda bir yeri aynatmasından belli;
Giysilerden, bayraklardan, cenaze törenlerinden;
Ayakları dolaşan sandalyelerden;
Ağzı ağzına dolu telefonlardan
Gözleri bozuk paralardan
Saplantılı duvar saatlerinden
İçkilerin giderek küçülmesinden
Belli, iyi şeyler olmayacak.
-IV-
Meyvelerin turuncu aktığı oynak oluk,
Ayrımlar eşiği.
Merhaba tahıl,
Yolun bilgisi işte bitti!
Evreşe,
Tek türküsüyle varolan ela gözlü kasaba,
Bir çocuğum olsun isterdim senden.
Adını değiştirmişler senin de mi?
-V-
Bir şey var şu bizim durumumuz ona benziyor
Umarsızlığı yüceltmek mi desem?
Renkleri beklemek belki…
Makbule geçmeyen armağan
Ya da
Zindanda gökbilim öğrenimi.
Ya da
Satın alınmak
Ezgiler tarafından.
-VI-
Yakup Cemil’in
Kurşuna dizilmeden hemen önce
Üst üste içtiği
Ömründeki ilk üç sigara.
-VII-
Ölü duvağı,
Ak altın
Boz altın.
-VIII-
Kafes de, diyorlar, kuşu neden istesin ki!
Gözlerine mendil bağlamış hocalar.
Nerden mi öğrendim, gazeteden mi?
Karaköy altgeçidinde bekliyor
Şemsiyesini tüfek gibi asmış omzuna
Ölüm meleği.
-IX-
Yazı artık günbatımında
Yazı bize geldi.
-X-
Bir şey var
Balkonlar kollarını açmışlar
Ona sarılacaklar.
