yiğidim yiğit olmasına ya
yanık türkülere vurmayın beni
tutuşur dizelerim sonra
herbiri yıldız kenti halinde
kardeş yıldızlar anamız birdir
aynı sevdaya yalınkılıç
soyunduk işte yatıyoruz
gece içinde zindan içinde
acılardan söz etmezdim
annem düşmeseydi usuma
yıl yıl üstüne bindi de öpemedim
elime benzeyen elini annemin
geceleri inen sezsizlik
umarsız açan eski yaradır
işte gene yükseldi duvarlar
etme gözlerim koru kendini
ayıklasam dizelerimden
acıyı ölümü şu duvarların nemini
kirli gömleğimi kokluyormuş annem
koklasın şiirimi sıcak bir ekmek gibi
ocak-nisan 1982
Nevzat ÇELİK
