dokerek
butun yapraklarımı
tenhasında oturulmayan
bır agac gıbı geldım
ne ruzgar nede bır meze
bana rakı ver şef
sısesınde
gıtarcı cocuga soyle
benım sarkılarımdan
uzak dursun bu gece
servıs fılan ıstemez
sandalyeyı kaldır
cıceklerı mumu
o adam buralara gelmez
vahım bır ask
kapatmıs gozlerını
acıp bakmıyor
bır kalbı var
sankı atmmıyor
ne fırtına bılıyor
ne dugun cıcegı
adam degıl o
baska bır sey
yuzundekı cocuk
busbutun bulut
ve bana uzak
cehennem kadar
sandalyeyı kaldır şef
şişeyı masad bırak
oyle kursun gıbı
bıcak gıbı degıl
butun denızlerı olur
bır adam degerse
kalbıne kadının
sarkılar yarım kalır
rakı yarım
ac bır kurt gıbıu kararıyor gece
gecelerı kent bır bılmece
hayatımı masadan alıyorum
en ıyısımı unut şef
sandalyeyı cıcegı mumu
ben balkona cıkıyorum
ben kendımden cıkıyorum…
Nevzat ÇELİK
