Mâzî köyünde, hâtıralar gölgesinde kal!
Yaklaştığın tabîati günlerce seyre dal!
Dağlar başında zevkini aldındı varlığın,
Bulsun bu zirvelerde huzûr ihtiyarlığın.
Akşam, çoban sadâları artar, güneş söner;
Gür çıngıraklarıyle davar yaylâdan döner;
Havlar zaman zaman gece ufkunda bir köpek,
Gönlün hüzünlenir bunu duydukça ürkerek.
İnsan bilir cihanda nedir ömrünün sonu;
Ömründe bir dakîkacık etmez hayâl onu.
Hiç şaşmıyan saat gibi işler durur kader,
Birgün saat çalar… Çok uzaktan gelir haber…
Artık güneş görünmez olur, gök bulutludur,
Rahatça dal, ölüm sonu gelmez bir uykudur.
