muslukta su var, akar.. biliyorum
kalemde mürekkep.. yazar
benim aklımda ne var ki Necati
akşam cümle cümle iniyor kalbime
doyumsuz her ben bir rakip ötekine
ceza gününün sahibi gibi gülerler
sonra dolanırlar etrafımda Necati
ama neden geç vardım ben bunun farkına
bulutlar yer arar yağmak için kendine
kime yaklaştıysam dinmedi içimdeki fırtına
ancak uzaklaşarak katlandım insanlara Necati
ama kalbim aktı hep neden esrara
köpeklerin halinde bir tuhaflık var
bakıyorlar öyle aldırmadan gülenlerin yaşamına
baktıkça daha çok kuşkulanıyorum ben Necati
ama neden köpüklendi aklım hep böyle kendine döne döne
Bu cıvayı kim koydu kalbimize Necati!
(Çalgın’dan)
