Sonra dünyaya döndüm;kredi kartlarıma,zaman aşımı faizini,icra memurunun
insafına kalmış itibarıma, elektrik faturası kuyruğuna, dünyada ödenmesi
gereken borçlarıma, döndüm, muhâneti muhannet edinmiş dostlarıma, kalpleri
mühürlenmişlere
Sonra dünyaya döndüm; hatırlamadan olma gözyaşına, geceden başka çağ yok,
biliyorum,yerinden çıkan tekrar dönemez yerine,bulamamışın yazgısıdır keder,
böyle çizilirmiş kavis insanın yüzüne,döndüm,ah! İddiasını yitirmişin bakışına
Odam gözlerimdeki kederle rutubetli,uyku kokumu yitirmiş yatak,perde olmuş
toz eşyadaki parmak izime,yalnızlığın bedeli yok,mutfakta mı dururdu kirli tabak
su muslukta,döndüm ah!,olana olmuşa,giderken geride bıraktığım kayboluşa,
Sonra dünyaya döndüm;kendimle nasıl baş ederim kipine,ey ummak fiili,sudaki
çilve çukuru,kalbimdeki süveydâ; vazgeçsem kim kalır boşlukta;günahsızlıktı
terki terk ettiğim yer,ben dönerken göğsümde kalayını yitirmiş bakıra
Sonra dünyaya döndüm; oruçsuz yakalandığım iftar vaktine;muharrem ayının ilk
on gününe, yakışmıyor şan pay gönderilmeyen mutfağa,seher vaktindeki ezan
sesine,parmaklarım yokluğu yoklamakla perişan,ey zeminsiz yol! döndüm, ah!,
ayş-î dehrûza
Döndüm! döne döne kendime dönemeden döndüğüm yere döndüm!
(Varlık, 1165)
