Tokat’la Niksar arasında
Bir küçük ev görünür uzaktan
Kütükten duvarlı, önünden çeşme akar
Yeşermiş gibi topraktar
Yağmur yağar camlarına dökülür
Benim yüzümdür çizilencamlarda
Yalnızlığın sesidir, rüzgar değil
Gürgen ağaçlarında.
Allı güllü çiçekler
Elimle Dikilmiş bahçesine
Yürüyüp gitsem hepsi koşar ardımdan
çocuklar gibi delicesine.
Gel dere ak , derim gürül gürül
Dağdan aşağı akar gider.Hayal kurmak istese canım
Bulutlara bir bağırmak yeter.
Bir uçurtma gelir uzaktan
Vurulmuş, ince, tozlu.
Gülüşler, haberler, hasretler
Gözyaşları içinde gizli.
Siz baksanız göremezsiniz
Benim yurdumdur orası!
Ardıç, gürgenler, tozlu yollar
Tokat’la gürgenler, tozlu yollar
Tokat’la Niksar arasında.
