ben anne bilmedim
annem yakamda bir kangren çiçeği
yaslatmadı başımı huzurun dizlerine
saçımı şefkat burcunda okşamadı
bir öfke denizidir annem
dalgaları çocukluğumu döven
kendime giden yolda bir barikattı annem
tartaklayıp tercihlerimi yarınıma çelme takan
bir namlu gibi dayadı egosunu ömrüme
bir ünlem işaretiydi annem düşlerimin önünde
içimde zonklayan ilk gençliğimde
annemin ıskartasıyım
italik yazılmıyorum mülk’ün ve erk’in önünde
hazin bir yanılgıdır annem
eşya tıkıştıran ömrüne
ben anne bilmedim
annem yakamda bir kangren çiçeği
