günün deliğini kalbiyle yamar gündelikçi Gülizar
yoksulluğun bodrum katında üşür düşleri
rakı rampasını tırmanırken gün boyu kocası
akşam dayak dağları karşılar gündelikçi Gülizar’ı
mülkiyeti aklayamaz silmekle
açlığa barikat avuçları
yatamaz bir gece huzurun koynunda
düşlerini tartaklar mıh gibi ömrüne saplanmış acı
günün deliğini kalbinle yamar gündelikçi Gülizar
hüznün minör notalarıyla çağrılır adı
