‘Izdırap saatlarında zevcimin hayaline’
Beni pür neş’e görüp sanma şenim,
Yanıyor ateşi firkatle tenim.
Hasret oldum da senin gül yüzüne,
Diken oldum yine halkın gözüne…
Atarak kûşe’î nisyana beni,
Eyledin neş’eye bîgane beni,
Düşün ettiklerini bî vicdan!
Şimdi benden değil Allahtan utan!
Seni sevmek mi idi isyanım,
Ki geçirdin gam ile ezmanım.
Vatanımdan beni ettin mehcur,
Bir saat vermedin aram’ı huzur.
Pederimden de ayırdın zalim,
Çiğnedin bir hiç için âmâm!
Eyledin türlü cefa, işkence,
Göz yaşım oldu sana eğlence.
Silmedin göz yaşımı lûtfederek,
Azıcık yapma vefa göstererek.
Acıyıp da bana ey bî insaf!
Hangi âmâlımı ettin is’af
Günde bin türlü cefalar icat
Ederek ömrümü ettin berbat.
Sormadın halimi bir gün gülerek,
Bir kere «sevgili zevcem» diyerek!
Bir gün ettin izale elemim,
Söyle — Allah için — ey gonca fenim?
Ne zulumlar, ne cefalar ettin,
Kalb’i mecruhumu çok incittin.
Güldümü bir kere nezdinde lebim?
Geçtimi giryesiz ah! … ruz’u şebim?
Ne zaman lutfuna oldum şayan?
Hangi gün buldu cefalar payan?
Ne zaman dökmedi kanlar dehenim?
Hangi gün bitti meşakım, mihnem?
Ne zaman ağlamadı çeşmanım?
Hangi gün yanmadı cevrinle canım?
Ne zaman gusseden ettin azad?
Hangi gün hatırımı ettin şad?
Beni sen kendine ettin de esir
Hangi gün lûtfile ettin dilsir.
Sana her halimi ettim de beyan
Hangi bir derdime oldun derman?
Ne zaman sen beni ettin hurrem;
Hangi bir yarama oldun merhem?
Hangi derdim idi senden gizli?
Hangi gün sordun acep derdi dili?
Ağladım, inledim, ettim feryat,
Etmedin sen, bana bir gün imdat
Hangi bir zulumunu tâdât edeyim,
Yine senden sana feryat edeyim!
Dile bin zahmı ciğersûz açtrn,
Beni gurbette bıraktın kaçtın!
Bu mu icab-ı mürüvvet zalim?
Sormadın lütfederek ahvalim,
Eyledin zulm’u hakaret her gün,
Söyle! ettim mi şikâyet bir gün?
Tar’ı hüznün ile oldum mahzun
Olmadın sen, yine benden memnun.
Seni şen görsem olurdum şadan
Bir küçük handen ederdi handan
Sen idin nur’u ümidim emelim,
Seni ben böyle mi sevdim güzelim!
Bana hem can idiniz hem canan,
Bence hep sizden ibareti cihan
Yine attın beni mihnetlere ah!
Bu azaplar, bu meşakkatlere ah! …
Lânet olsun yine lânet, lânet! …
Oldum encamı: garibi gurbet.
Merhamet olsa idi sende eğer
Eylemezdin beni mahunu keder.
Hasretin hüznümü. etti müzdat
İntizarın: beni etti berbat
Hüznüme, giryeme oldu badi,
Aşkımın da sebebi berbadi.
Hakim odunda bugün gönlüme ah!
Beni etmektesin hicrinle tebah.
Sende mi zalim kadersin gaddar?
Bana cevretmedesin leylü nehar,
Şimdi etmekteyim arauyu memat,
Seni ben sevmemeliydim heyhat!
Sevmeseydim seni hain elbet
Böyle etmezdim hayata lânet,
Kalmadı zerrece aramı huzur,
Seni sevdimde ben oldum makhur
Bende ki sabru sehata lânet!
Lânet olsun bu hayata lânet!
Lânet olsun beni iğfal ettin,
Bütün âmâlımı pamal ettin! ,,
Aşkıma, ruhuma olsun: Lânet! …
Dili mecruhuma olsun: Lânet! …
Lânet etsin bize hep halkı cihan,
Lâete, nefrete sen, ben şayan.
Sana gadretmeden oldum mağdur.
Yine ben mücrimeyim sen mazur!
Sevmeseydm seni hain, bî din!
Bu kadar etmez idim ah’ı enin.
Ey olan bais-ü derd’i elemim.,
Yanmaz olun elimde kalemim,,
Yazamam, söyleyemem hal’ü dili.
Bitti her şey, seni sevdim seveli.
Yazamam, söyleyemem şimdi ben ah! ..
Seni ben sevmemeliydim eyvah! ..
Ettin asârımı da mahvu heder,
Ne müessir kaldı şimdi ne eser. (1)
Şimdi tatsız oluyor her eserim,
Dertten azade değil çünkü serim.
Eserimden bana nefret geliyor
Okusam ruhuma kasvet geliyor.
Bitti evvelki sürür’u şadî,
Oldun herbir şeyimin celladı.
Kalemi yazmağa etsem icbar.
Her satır türlü mazahimle çıkar.
Şimdi âlâm’ı derunum yazamam,
Çükü: bitab’u zebunum yazamam
Şimdi parmaklarımın kuvveti yok,
Kalemi tutmak için kudreti yok,
Şimdi birşey yazamam söyleyemem,
Dilsiz, elsiz mi ne oldum bilemem?
Seni sevdim seveli şahit ilâh! ..
Geçiyor ruz’u şebim böyle siyah
Günlerim şimdi siyahruzu elem,
Her şebim oldu leyal’i matem.
Zevkimi gamlara ettin tebdil,
Ettin en sonra beni böyle sefil.
Ne ümit kaldı, benimçün ne emel,
Seni, ben sevmemeliydim evvel?
Çare ne bir kere sevdim seni ben.
Lâkin ah! .. ben dahi gittim benden,
Hiddet etme bana çatma kaşını…
Kalbimin üstüne gel, koy başını.
Dinle gel kalbimin efganını sen.
O da etmekte şikayet senden!
O da mahrum’u safa bî ârâm,
O da mahkûm’u cefa pür alâm,
O da mecruh, o’da inler heyhat:
O da etmekte temenni’i memat!
O da alude’i rene-ü mihnet,
O da etmekte cihandan nefret.
O da bin türlü elemle meşhun,
O da biçare zavallı, mahzun.
O da, mahrum’u saadet, me’yus
O da mahkûm’u felâket, efsus! .
O da oldu gam’ı hasretle tebah
O da bir lahzada etmekte bin “ah! ..”
Gitme karşımdan hayali dildar
Kalalım böyle seninle beydar
Edelim böylece imrar bu şemi,
İşte sensin bu azabın sebebi.
Hâkipayın olayını gitme sakın!
Şöyle gel nezdime bir parça yakın.
Bak ta pür girye olan gözlerime,
Hiddet etme bu acı sözlerime
Ederim hali dil-ü zarı beyan,
Yine kalbim seni sevmekte inan!
Yine ruhum gibi hâlâ severim,
Sana hürmet, seni takdis ederim.
Beni bin cevrile etsen de tebah.
Nazarımda yine kıymetlisin ah! .
İnkisar etmem emin ol sana ben,
Eylesen türlü eziyyet bana sen.
Ederim canımı uğrunda feda,
Safveti aşkıma şahittir buda!
Nazarımda yalnız sen varsın
Lâkin eyvah ne kadar gaddarsın,
Aşıka zulmu cefa mutadın,
Acımaz hiç o dil’i poladın.
Acımazsın bilirim halime sen,
Düşman oldun bugün âmâlıma sen.
Acımazsın beni terk etse hayat.
Acımazsın bana heyhat! .. heyhat!
Acısan gönlümü incitmez idi,
Böyle gurbette sefil etmez idin.
İşte ömrüm bitiyor inliyerek,
Halımı seyrediyorsun gülerek
Acımazsın bana eyvah! ., eyvah!
Seni ahenmi yaratmış Allah?
Zulmuna, cevrine kurban olayım,
Sitem’ü kahrına kurban olayım.
Sev de evlâtlarını sevme beni,
Severim haşredek hürmetle seni.
Terki cevret bana çektirme azap,
Etmeyim gayri sana ben de itap
Gitme dur: derdi derunum daha çok,
Bilirim sende vefa zerresi yok.
Gitme karşımda dur, öyle mebhut,
Söyleyim derdimi sen eyle sükût.
Ser’ü balinime gel şöyle biraz.
Ol bu şebzahmü dile merhem saz.
Beni gurbette sen ettin bikes,
Düşman oldu bana şimdi herkes.
Yok, olan hali dilimden âgâh
Genc’i vahdette garibim eyvah! .
Melekülmevt mi neyim bilmem ben?
Kaçıyor havf ile herkes benden.
Yanyor ateş’i firkat ile dil,
Halime ağlamamak elde değil.
Bana hemdem şü zavallı kalemim,
Yazarım: derd’i derunum, elemim.
Ettiğim hürmet’i tazime bedel,
Eyledin sen beni mahrumu emel.
Soracak halimi yok bir kimsem,
Bir yudum su verenim yok ölsem,
Bin figâna verecek yok bir ses,
Ne derin uykuya dalmış her kes! ..
Uyuyor yavrularım da rahat,
Bu gece muzdaribim ben gayet.
Bu gece muztaribim, mağmumum,
Ağlanmaktan da hayıf mahrumum!
Bu şeb âlâmı derunum müzdat,
Nerdesin gözyaşı imdat! imdat!
Sana ruhum bu gece pek muhtaç,
Çünkü bimarı gama sensin ilâç.
O da imdadıma gelmez hayfa,
O da hayfa ki veda etti bana.
Hastaym büster’i mihnette garip,
Ne refik var, ne ilâç var, ne tabip…
Hastayını halime yok rahmedenim,
Yanıyor işte serapa bedenim.
Ne hararet! yine hak geldi nöbet,
Bilemezsin bu ne müthiş illet.
Öldürür, öldürür, eyler ihya,
Yine etmez bu vücudum imha.
Ah’u feryatla geçer her şeb’ü ruz,
Çekilir mi bu azab’u cansuz?
Hedef’i tirü cefanız oldum,
Gamı hasrete sarardım, sodum,
Bak firakınla ne hale girdim
Türlü mihnetle zevale erdim.
Beni ettin de esir’i büster,
Etmedi kalbine feryadım eser.
Genc’i hicranda bıraktın me’yus,
Merhamet etmedin efsus! .. Efsus! ..
Zevk’i eğlenceye ettin hasret,
Yok imiş sende meğer hiç şefkat!
Bana bir bari giran oldu hayat,
Yaşamaktan da usandım heyhat,
Gayri git, eyliyorum işte rica,
Kalayım derdim ile ben tenha.
Gayri git, katil’i aşk’u emelim
Ediyor işte tekarrüp ecelim,
Durma karşımda ki, beynim dönüyor,
Gayri git, şule’i ömrüm sönüyor,
Bitiyor işte hayatım, zalim,
Gayri git katili istikbalim.
Gayri git hürrem’i şadan olarak,
Kalayım ben yine giryan olarak.
Gayri git, halime güldün yetişir,
Gayri git, sende üzülün yetişir!
Beni ağaşu memeta terk et,
İstemem gayrı çekil git! .. git.
Durma karşımda çakil etme sebat
Edeyim rahat ile tarki hayat
Olayım hâki siyah içre nihan,
Seni öldürsün azabı vicdan!
Yaşar Nezihe BÜKÜLMEZ
(1) 0 zaman yazdığım şiirler zevcim tarafından yakılmıştır. “Y.N”
