Bir nigâh-ı nazın etti aşk-ı şeyda beni,
Lütfedip güldürmedin ey dilberi râna beni,
Ben niyaz ettikçe sen nâzında ısrar eyledin,
Bak, ne hale koydu nâzın virdi istiğna beni,
Geçti aylar, yıllar hep kahrı firakınla senin,
Görmedin şayanı lütfu merhamet hâlâ beni.
Vuslatından eyledim kat’ı ümmîd ey bîvefa!
Git gide etmekte zira firkatin ifna beni.
Daima dest-i felekten zehr-i hicran içtiğim,
Neş’e yâb eyler mi sâki sunduğun sahbâ beni?
Sabr-u ârâm tahammülden de mehcurum bugün
Tıfl iken sabr-u talîm ederdi gûşuma.
Şüphesiz divâne zannetmektedir dünya beni.
Salladıkça mehd-i aşkta dâye-i sevda beni.
Erdi payâna Nezihe tuttuğum rahı sebat,
Acz içinde ağlatır endişe-i ferdâ beni!
Yaşar Nezihe BÜKÜLMEZ
