Baktım kamerin nuruna, dildârı düşündüm
Andım o geçen demleri hep yarı düşündüm,
Baktım, kimi sevdimse cuda eyledi benden,
Bir kendimi, bir şad olan ağyarı düşüdüm
Aldım ele ruzname-i hicranımı açtım,
Bir bir okudum dide’i giryanımı açtm,
Mahfuz duran evrak’î perişanımı açtım,
Yârin bana ilk verdiği ezharı düşündüm!
Tahfif’i melâl etmek için mazileri andı,
Sevdimse kimi ateşi hicranını yandım
Dehrin nasıl âlâmına bilmem ki dayandım?
Hayrette kalıp ömr-ü cefakârı düşündüm.
Kurtulmanın imkânı yok âlâm’ı fenadan,
Tahlis edecek kimse beni yokmu belâdan?
Bıktım bu ezadan, bu cefadan, bu bükâdan,
Kalbimdeki bitmez gamı ikdarı düşündüm!
Bedbahtlar içinde, acaba var mı menendim?
Çok gamlere, hicranlara düştüm, zedeIendim,
Sağır mı felek duymuyor âvâ’ı bülendim,
Ciltler dolusu yazdığım eş’arı düşündüm.
Mazi ne de sür’atle güzer eyledi gitti,
Cefası, felek zalimin canıma yetti.
Eğlence mi, feryad’u, figan girye gam etti,
«Kader» denilen zalim’ü gaddarı düşündüm!
Ben şimdi felâketzedeyim, zaru zebunum,
Mecnunu da hayran edecek hal’i canunum
Arz eyleyemem kimselere raz’ı derunum,
Pür yare olan kalbi elemdarı düşündüm.
Etmez beni memnun ne güller, ne de gülşen,
Bülbül sesini zannederim nale’i şüyun,
Dünyada ne görsem olamam zerre kadar şen
Eksilmeyen âlâm, dil’ü zarı düşündüm.
Payanı yok hicranlara, mihnetlere düştüm.
Bin türlü elemlere meşakkatlere düştüm,
Nemci emelim söndü de zulmetlere düştüm,
Hâk içre solan yarı vefakârı düşündüm.
Subholdu, ziyası kamerin baktım azaldı,
Karşımda semanın fersiz gözü kaldı,
Çeşmin bu sefer meşrık’ın al rengine daldı
Bin hüzne düşüp mihr ziyadarı düşündüm!
Mahzun yüzüm okşardı saba nermin elile,
Sanki dil’i suzanımı teskin emelile,
Mest etti beni neşvelerin en güzelile,
Karşımda öten tair bîdâr’ı düşündüm!
Ettikçe güzel şeyleri hayretle temaşa,
Gelmişti yine yadıma ol dilber-i rânâ
Âlâm’ı tehassürle bunaldıkça bunaldım,
«Sevda» denilen afet’i hunharı düşündüm,
Yaşar Nezihe BÜKÜLMEZ
