Gençlik acıyla geçer , yoksullukla;
Kan boşuna kızışır , sancılı zamanlarda.
Bakış bulanır , akıl görmez olur hiçbir şeyi
Ve iyilik ölür , kötülükle karşılaşınca.
Anılar çöker , tüm ağırlığıyla ruhun üstüne;
Bellek , durmaksızın canlandırır onları.
Kalpte;hiçbir aşk , hiçbir sevgi kırıntısı ,
Hiçbir umudun gücü , uyandıramaz ölmüş olanı.
Ölmüş biri duyar , bir başka ölüyü yalnızca;
Bizde çılgın insanlar , yaşayıp ölür çılgınlıklarda.
Ve şöyle yazarlar , mezar taşlarına:
“Zengindi” denir , “Şimdi kim tapınacak meşalesine?
“Ne kadar talihsizdi!” denir , ya da “Aldattı kendi tanrısını”.
Acımalar , vaazlar , kuyruklu yalanların bini bir para;
Boğazladı onca kişiyi , bu halk celladı da.
Okul hocası oldu , bu bunamış kişi ise;
Felsefe yapıyor şimdi zırvalamalarıyla.
İnanırlar ki , Tanrı korkusu önceliklidir hep;
Şu gazeteciler , kendini bilge sananlar.
Duralım burada;onlar , kuzucuklara aç
Kurt sürüsüdür!Yalanın , ilk taşını koyanlardır
Yapıya.İnsan zekasını , zincire vuranlardır.
Ve yüce Süleyman , bu gözü dönmüş zalim de ,
Uzun zamandır , sarayın derinliklerinde kutsal azizleriyle ,
Bugüne dek , tüm dünyanın yinelediği;
Aptallar için , anlatıp durur özdeyişlerini:
“Kendi Tanrı’ndan korkmalı ve yüceltmelisin kralını!”
Ne kutsal aptallık bu!Binlerce yıldır ,
Bilim ve akıl boşuna savaşıp durur.
Çarpışanlar düşüp ölür , sert kayaların üstüne;
Yoksulluğa karşı yapacak hiçbir şey yoktur.
Boyunduruğa katlanmaya alışmış insanlar ,
Zalimliğe durmaksızın saygı duyarlar.
Eğer el demirdense , hepsini birleştirir;
Söz yalansa , karşısındakine inanç verir.
Sana vurduklarında yalvar;yoksa , sus ve sabırlı ol!
Eğer , başına gelmişse bir felaket , metin ol!
Kurtlar , yılanlar , kanını içsin bırak da;
Dünyadan vazgeç , tek umudun Tanrı’da!
Sana sesleniyorum Tanrım:”Ben günahkarım!”;
Yüce Tanrı bağışlar böyle yalvaranı ,
Sever uysal kullarını.
Böyle , almış başını gidiyor dünya!Kölelik ve yalan ,
Kurmuş krallığını;yeryüzü talan!
Kuşaklar boyu bu böyle ,
Aktarın siz , sürekli kendi mirasınızı;
Bu ölümlü krallığın , “suç” ‘tur tek yasası!
Bir günah krallığı bu , korkaklık ve gözyaşı krallığı;
Acı ve sonsuz mutlulukların.
Haydi , hızlı adımlarla , hep birlikte mücadeleye ,
Zirvelere doğru , kutsanmış düğümleri çözmeye koşun!
Ve haykıralım:”Ya ekmek , ya da kurşun!”
Hristo BOTEV
