Güzelim bir sabah, çok sakin bir ulustan, anlı şanlı bir adamla bir kadın kentin alanında bağırıyorlardı: «Dostlarım, onun kraliçe olmasını istiyorum!» «Kraliçe olmak istiyorum ben!» Gülüyor ve titriyordu kadın. Dostlarına, tanrı esininden, çekilen felâketlerden söz ediyordu adam. Birbirlerine yaslanarak kendilerinden geçiyorlardı.
Gerçekten, evlerin üstünde lal rengi kakmaların yükseldiği bütün bir sabah, kral oldular, ve bütün bir öğleden sonra, palmiye bahçelerine doğru yürüyüp gittiler.
Arthur RİMBAUD
