Birdenbire, gecenin yarısında
canalıcı müziklerle, seslerle geçen
görünmez çalgıcıları duyup da
artık talihin bitti diye, yaptıkların
çöküverdi; kanıtlandı diye
hayatını sahteliği, sakın ağlama.
Çok önceden hazır gibi, bir yiğit gibi,
Vedalaş uzaklaşan İskenderiye ile.
Hele hiç aldatma kendini
bu bir düştü, yanlış işittim, deme
aşağılanma böyle boş umutlar içinde.
Çok önceden hazır gibi, bir yiğit gibi
böyle bir kente yaraştığını belli edercesine
güvenli adımlarla yaklaş pencereye
ve çoşkuyla dinle, ama korkakların
yakınmaları, yakarmalarıyla değil,
yüreğinin derinliklerini açarak bu gizemli çalgılara
dinle canalıcı sesleri.
Ve yitirdiğin İskenderiye’ye elveda.
Konstantinos KAVAFİS
