ben Menaf; hayatın şaşmaz mağduru
bir kez olsun güldüğüm iftiradır.diye
söylüyor türküsünü ceketçilerin.alnında
bitkin bir ter soğuk ve nasılsa kavruk
biz yani Gençlik Parkı’nı severiz.sevgilimiz
tedirgin çıkmıştır mahellenin o bildik solgunluğundan
daha çok kışı atlatır yaza boza yürüdüğümüz.diye
söylüyor türküsünü bekârhanlarının.elinde
Tekel Birası.ve tek sap leylakla
çiziyor güvenilmez bir maviyi
burada çalınmış kepler, postallar
kürtçe ve Artvin ve Çerkeş, Sivas
suyun tonları ve ışığı dinlenmiş lambaların.diye
söylüyor türküsünü hamalların.sırtında
unutulmuş bir şive.Türkçeyi öpüyor
yabancı kaldığım bir yerinden
bense bütün dillerde söylüyorum
emeğin uzun tarihini.ve fakat
Temmuz Sokağı’nda işler kesat!
Selim TEMO
