Ah kırıldı altın kase-ruh uçtu ebediyen
çalsın çanlar aziz bir ruh yüzmekte
Stygian nehrinin üzerinden
ve,Guy de Vere-yok mu gözyaşın,şimdi ağla ya da
bir daha ağlama sakın.
Bak,oradaki katı ve kederli sedyede
Serilmiş yatar Lenore,senin aşkın.
Gel,mersiye okunsun-söylensin cenaze şarkısı
Bir ilahi öylesine genç ölmüş bu kraliçeler gibi ölü için.
”Zavallılar serveti için sevdiniz onu ve
nefret ettınız ondan kibrinden ötürü
Ve hasta düştüğü zaman onu kıskandınız ki öldü
Öyleyse nasıl okunacak tören-ağıt nasıl söylenecek
Sizin kötü gözleriniz,sizin iftiracı diliniz tarafından
ki,öylesine genç olan o masumu öldürdünüz”
Peccavimus!Konuşma böyle,ama ulaştır
Bir Sabbat şarkısını kederle,Tanrıya ki
ölü rahat eder belki de
Tatlı Lenore gitmişti önceden
Yanı sıra uçan ümitle
Bırakıp seni çılgınlığa
Eşin olması gereken o sevimli çocuk için,
simdi yere serilmiş o neşeli güzel için.
Yaşam üstünde onun sarı saçlarının-ama gözlerinde değil,
Hala orada yaşam,saçlarının üstünde ve ölüm üzerinde gözlerinin
”Çekil-çekil-Düşmanlardan dostlara açılır o öfkeli ruh
Cehennemden,en üst gökkatındaki bir malikaneye
Ahlardan ve iniltiden,göğün kralının yanındaki altın taca
Çanlar çalmasın öyleyse,kutsal neşe içinde ruhu
Lanetli yerden yükselen müziği duymasın diye,
Ve ben – yüreğim rahat bu gece ağıt söylemeyeceğim
Ama uçurucağım o meleği,eski bir şükran ilahisi ile”
Arthur RİMBAUD
