canım oğlum
güzel yavrum
gözümün ışıltısı
ölümden
ölmekten
değil korkumuz
dalda yaprak
açar birgün
güler birgün
solar birgün
savrulur
Karışır toprağa toz olur gider
bunlar kırlangıç yavrum
güneyli güzellerimiz
gelirler birgün bir fırtınayla
yazarlar mavimizi pırıltılarla
doldururlar mavimizi güneşli çığlıklarla
harmanlayıp yavruları ağustos kapısında
karalayıp mavimizi çılgınca
birgün birdenbire bir fırtınayla
çekip giderler
karalanmış mavi kalır yukarda
çatılarda yuvalar
üşür birgün
tozar birgün
dağılır
Karışır toprağa toz olur gider
ölümden
ölmekten
değil korkumuz
yaprak düşer
çicek solar
soğur elbet yuvalar
taa eskiden
çok eskiden
binlerce yıldan beri
kırlangıçlar gibi savrulur günlerimiz
ve kimbilir
nerde
nasıl
ne biçim
çıkar birgün karşımıza sonumuz
ölümden
ölmekten
değil korkumuz
daha güzel bir dunya
Yaşanılır bir vatan
diye başlarken şarkımıza
vurulup kahpe tuzaklarda bir geyik gibi
düşmek boylu boyunca
cepte vergi makbuzumuz
bundan işte korkumuz
canım oğlum
güzel yavrum
gözümün ışıltısı
bundan kaygımız!
Hasan Hüseyin KORKMAZGİL
