Geceye katran karıştı,
Yüreğimde hasretin Bahar Gözlüm.
Biliyorum yine zor olacak sabah..!
Her ne yana baksam,
Gözlerin…ahh şiir gözlerin.
Her ne yana salsam yüreğimi,
Boydan,boya aynalar..!
Bir çift bakış…
İki damla gözyaşı…
Ve sen…ve Adonis.*
Kısa,kısa kareler..
Fakat,uzun metrajlı.
Biliyorum yine zor olacak sabah..!
Dokunamadığım gölgelerde suletin,
Bitmeyen,tükenmeyen hasretin.
Gecelerde,gündüz..
Gündüzlerde,gece her dem.
Bir çift bakış…
İki damla gözyaşı…
Ve sen…ve Adonis.*
Çok cilveli o gün deniz,
Çarşaf olmuş,çakılları gözüküyor.
Biliyorum yine zor olacak sabah..!
Gözlerindeki ışıltılar sarmalıyor herbir yanı,
Yakomozları kıskandırıyor gamzelerin.
İhtişamıyla karşıda tarihi kale,
Sevişmelerimize tanıklık ediyor.
Bir çift bakış…
İki damla gözyaşı…
Ve sen…ve Adonis.*
Yeni bir eski yıla saatler var..!
Dışarıda deli yağmur,şimşekler.
Biliyorum yine zor olacak sabah..!
Tempo tutuyor silecekler ve titanic.
Arabanın farları kesiyor geceyi.
Yüreğimizde hayallerimiz,sevdamız…
Herkese,herşeye inat sözümüz var..!
Bir çift bakış…
İki damla gözyaşı…
Ve sen…ve Adonis.*
*** APHRODITE VE ADONIS
Bütün bitkilerin anası olan Aphrodite’in Adonis adında bir oğlu daha vardı. Yunanlılar Aphrodite’in oğlunu bizi çarçabuk terk eden çiçekli ve neşeli ilk baharın sembolü olarak kalbul ederlerdi. Adonis saklandığı ağacın kabuklarını yarark çıktığı zaman güzel günler başlıyor, çiçekler açıyor, ilbahar başlıyordu. Onun hayatı tıpkı çiçekler gibi sınırlıydı, bir kaç gün sürüyordu. Çünkü Adonis açılıp güldüğü, gençliğin en güzel ve parlak çağına ulaştığı gün ölüyordu. Bu zaman yaz mevsiminin sonuna denk geliyordu. Yani sonbaharın çiçeklerin solduğu, yaprakların sarardığı dünyaya hüzünlü bir havanın hakim olduğu mevsimn. İşte bu mevsimde Adonis dünyamızı terk ediyor görünmez bir aleme giriyordu.
Böyle bir mevsim de Adonis yaban domuzunu kovalarken hiç beklemediği bir anda yaban domzu birden bire geri dönmüş ve ona saldırmıştı. Aphrodite oğlunun geçirdiği kazayı haber alır almaz Olympos’tan aşağı inmişti, ancak yanına vardığında oğlu çoktan ölmüştü. Aphrodite ağlayarak oğluna sarıldı. Adonis’in ölümüyle Aphrodite’in yanı sıra periler ve bir çoktanrıça göz yaşı döktüler, yas tuttular. O günden sonra Adonis’in öldüğü gün’ün anısına Adonis’I sevenler yas tutmaya başladılar..taki doğduğu güne kadar. Bu yüzden, neşeli ve rengarenk geçen ilk bahar ve yaz mevsiminden sonra kasvetli ve hüzünlü sonbahar ve kış gelir. Bu mevsimler Aphrodite ve perilerin Adonis’in yasını tuttukları dönemdir.
