Derisi karaydı, ama kar kadar beyaz,
çok katıksız bir ruhu vardı.
Yevtuşenko, Martin Luther King’in
katledilmesinden sonra, bir telgrafta.
Öyle beyaz bir ruhu vardı ki, diyorlar
o soylu papazın.
Derisi öyle kara, diyorlar.
derisi o kadar kara renkliydi,
içerisi kar gibiydi ama,
beyaz bir zambak,
taze süt,
pamuk.
Öyle kirlenmemiş.
Tek bir leke yoktu,
kusursuzdu içi-dışı.
(Kısacası, güzel buluş:
“Ruhu beyaz olan zenci,”
oldukça çekici.)
Ama yine de başka biçimde söylenebilir:
Ne güçlü bir kara ruh
papaz ruhlarının en naziği.
Ne gururlu kara bir tutkuydu
onun yüreğinde yanan.
Ne katıksız kara düşünceler
yetişmişti onun verimli beyninde.
Ne kadar bir sevgiydi,
öyle, renk karıştırmadan,
gösterdiği.
Hem niye olmasın,
bu kahraman papaz niye
kara ruhlu biri olmasın?
Kömür gibi kara bir ruh hem de.
Nicolas GUILLEN
Çeviri : Ali CENGİZKAN
