Biz şimdi evlerde, dünyaya katılmışız
Oyalı lambalar, boncuklu masalar
Komşular, çarşılar, haberlerle üzüntü
Bir eski vicdan eşyalar altında
Buğulu camlarda sokakların billuru
Başkasında soğumuş bir pıhtı mutluluk.
Biz şimdi evlerde, dünyayı anlamış
İlaç kutuları, çocukların kaderi
Artan akrabalardan yere düşen uzaklık
Bir mendil gözyaşı tenha sinemalarda
Cenaze törenlerinde güngörmüş korku
Bir özgürlük hayaleti kadife perdelerde.
Biz şimdi, hayıf duygusunu geçmiş çoktan
‘Bu bizim hayatımız’dan bir yufka kalkan
Yazmıştım daha önce, köpekler
Kemikleri çıkarıyor gömdükleri yerlerden.
İnsan ruhunun pazarı, sevgilim
İnsan ruhuna kurulurmuş yeniden…
Şükrü ERBAŞ
