soğuktur buz gibi
çarpmaz, ürpermez kalbim
fakat aşkın kuvvetini
hazlarını bilirim
ne kalbini çelmek istedim
sevgi dilendim ne de
ancak sessizce yaşamak
nefes aldığın yerlerde
candan selamlar, vaatlerle beni
çekiyor aşağı, ırmağın parlaklığı
bilirim, dıştan güler, içinde
gece, ölüm saklı
biliyorum telef olur gider meşe
eğilip bükülerek deredeki kamışsa
rüzgarda fırtınada durur eski yerinde
gül, zambak, güvercin ve güneşti
bir zaman gönül verdiklerim
artık sevmiyorum, şimdi tek sevdiğim
o küçük, o nazlı, o tertemiz, biricik
odur bütün sevgilerin kaynağı
gül de o, zambak da, güvercin, güneş, hepsi
en güzel türküleri
sevgilimin gözlerine yazdım
en iyi övgüleri dudaklarına
en parlak dörtlükleri
yanakları için yazdım
bir de zarif sone yazardım
olsaydı kalbi
kalbim daralmış, özleyerek
anıyorum geçmiş zamanı
ferahtı henüz dünya
insanlar rahat yaşardı
gözlerin safir senin
şirin, baygın gözlerin
ah, üç kez mutludur o adam
o gözler sevgiyle selamladıysa
evlendik, diyelim karımsın
herkes kıskanır seni
zevkler, hazlar, güzelim
geçer günlerin sevinçli
diyelim şirret çıktın
sabırla katlanırım
ama şiirlerimi beğenmezsen
senden ayrılırım
ben insanım, değersiz, hakir
ölmek şansım var benim
uzun sürmez yakınmam
söyleyin, nedir insan
nerden geldi, gittiği yer neresi
kimler yaşar yukarda, altın yıldızlarda
her yer karanlık, ıssız
yaprak, çiçek uçtu gitti
çıtırdadı, toz oldu yıldız
kuğu şarkısı bitti.
Heinrich HEİNE
Çeviri: Behçet Necatigil
