O kadar çok şey geçti ki gözlerimizin önünden
Sonunda hiçbir şey göremez olduk
Biz de sevgili Seferis biz de
Güdük bir yaşamı benimsedik sonunda
Güdük ve tekdüze.
Güne yeniliksiz başlıyoruz her sabah,
Aynı kör aynasında küflü alışkanlıkların,
Süsleyip saklayarak sıkıntılarımızı kendimizden bile
Düşüyoruz ömrümüzün o ölü çizgisine
Duyarsız, devinimsiz, umutsuz, güne heyecansız başlıyoruz.
Duymadan dinleyip,anlamadan konuşuyoruz.
Hepimiz ayrı ayrı kendi kıyılarında
Öyle kolay anlaşıyoruz ki.
Bir ayrılığı kalmadı düşüncelerimizin,
Ustaca düzenledik duygularımızı.
Anılar acı vermiyor artık,
Bizi biz eden değerler yıkıntısında,
Onursuz oturuyoruz.
Eskimiş eşyalar, yeri hiç değişmeyen
yalnızlığı çağrıştırıp, yılgınlığı biçimleyen.
Şükrü ERBAŞ
