Evinin önünden yavrum
Sabahları geçtikçe
Pencerende görürsem seni
Sevinçler dolar içime.
Uzun uzun bakar bana
Koyu kumral araştıran gözlerin:
“Hasta, yabancı adam
Neyin var, kimsin?”
Ben bir Alman şairi
Bütün Almanya’da meşhur,
En üstün isimler söylenince
İçlerinde benimki de bulunur.
Neyim mi var, küçük kız?
Almanya’da çoklarında olan şey!
En ağır acılar söylenince
İçlerinde benimki de bulunur.
II.
Koca şehir, esrarlı şehir,
Benden selâm olsun sana!
Sevgilimi bir zamanlar
Basmıştın bağrına.
Kuleler, kapılar; söyleyiniz
Hani nerde gülüm benim?
Göz kulak olun demiştim,
Hani nerde emanetim?
Kulelerin ne suçu var bunda
Kımıldayamazlardı yerlerinden
Ellerinde valizler sevgilim
Şehirden kaçıp giderken.
Şehrin kapıları, işte onlar
Bıraktılar, gitsin, sessizce
Bir kapı her zaman boyun eğer,
Bir deli kız ona açıl deyince.
Salamanca surlarında
Hava çok tatlı ılık.
Yanımda sevgili Donya
Yaz akşamı geziyorduk.
Güzelimin ince beline
Kemer olmuş kolum benim
Göğsünün mağrur dolgunluğu
Üzerinde mesut elim.
Eser gelir ıhlamur ağaçlarından
Çekingen bir mırıltı ne çare
İlerden değirmenin deresi
Korkulu rüyalar fısıldar kalbe:
“Ah Senyora, seziyorum,
Gün gelir sürerler beni buralardan
Salamanca surlarında
Elveda gezintiler o zaman.”
Heinrich HEINE
Çeviri: Behçet NECATİGİL
