Öbür gün, evet, yalnızca öbür gün…
Yarın öbür günü düşünmeye başlayacağım,
Belki her şey olup bitecek; ama bugün değil…
Hayır, bugün değil; bugün yapamam.
Öznel nesnelliğimin şaşırtıcı inadı,
Gerçek yaşamımın uykusu, araya girmesi,
Sezinlemesi, bitimsiz bezginlik-
Bütün dünyam bir tramvaya yetişme çabası-
Öyle bir ruh o…
Yalnızca öbür gün…
Bugün hazırlanmak istiyorum…
Hazırlanmak istiyorum kendi yarınım için, öbür günü düşünmek için…
Sonucu belirleyecek olan bu.
Halihazırda planlarım var, ama hayır, bugün planlama yok…
Yarın planl yapma günüdür.
Yarın dünyayı fethetmeye masama oturacağım;
Ama ancak öbür gün fethedeceğim dünyayı…
Ağladığımı hissediyorum,
Apansız ağladığımı hissediyorum, derinden içime doğru…
Bugün ne olup bittiğini bilmeyin, bu bir giz, söyleyemem.
Yalnızca öbür gün…
Çocukken her hafta Pazar günü sirki beni eğlendirirdi.
Bugün bütün eğlencem çocukluğumdaki tüm hafta süren Pazar günü sirki…
Fernando PESSOA
