Al beni, ey ezeli gece, kollarının arasına
ve oğul de bana, kralım ben
kendi isteğiyle terk etmiş
düş ve yorgunluk tahtını.
kılıcımı, yorgun kollarıma ağır gelen,
yiğit ve serinkanlı ellere teslim ettim;
asam ve tacım, bekleme odasında,
un ufak edip bıraktım.
örme zırhım, tamamen yararsız,
tıkırtılı mahmuzlarım öyle işe yaramaz,
cilalı merdivenlerde bıraktım hepsini.
çıkarıp attım, bedenimden ve ruhumdan, krallığı,
ve yeniden kavuştum antik ve sakin geceye,
gün batımı manzarasına.
Fernando PESSOA
