ve işte sonunda kalbimi de yedim!
kalmasın dedim orada beyaz bir ben
herkesin beni unuttuğu o günaha gideyim
alnıma dökülsün dilimden düşmeyen keder
kırk bin yılın kırbacı kefenimde gezinsin
ve işte sonunda aklımı da yedim!
kırgın kadehlere uzandım üzgün bir dille
bu benim elimdir dedim bu da aynadaki ben
bu suyudur gözlerimin bir akşama varılan
ne kalbim kaldı bende ne de aklım anla
iki gündüz yetmez seni bir gece yapmaya!
Veysi ERDOĞAN
