Hiç aşağılama yok sana olan dualarımda:
Eski kitaplarda araştırmış gibi,
sana ne denli benzediğimi.
Sevgi vermek istiyorum sana. O ya da bu şekilde…
İnsan bir babayı sever mi? Gitmez mi
Terk edip, bana yaptığın gibi, suratı asık
Onu yardım edemeyen boş ellerini bırakıp?
Bırakmaz mı sessizce onun solmuş sözlerini
Pek fazla okunmayan eski kitaplara?
Nasıl bir su mecrasından ayrılıp giderse,
Kopulmaz mı onun kalbinden öyle neşeye ve kedere?
Baba bizim için değil mi geçmişte kalan biri;
Geçmiş yıllar, git gide bize yabancılaşan,
Eskimiş tavırlar, modası geçmiş gibiyim,
Buruşmuş eller ve rengi uçmuş saçlar?
Aslında kendi zamanı için o bir kahraman
Bir yaprak o, biz büyünce kopan.
KÖR et gözlerimi; yine de görürüm seni,
kapat kulaklarımı: Duyabilirim seni,
ayaklarım olmadan da gelebilirim sana,
çağırabilirim seni ağzım olmadan da.
Koparsan da kollarımı, tutarım seni,
Yüreğimle, ellerimle olduğu gibi,
Kapatsan da yüreğimi, beynim çarpacak
Ve beynime salsan da alevler,
Kanımın her damlasında taşırım seni.
Rainer Maria RİLKE
