Hep o yaz güneşi, gözlerimi körleştiren
Bir aşkın imgesine dönüşüyor, yitip giden
Çocukluğumu anıştıran bir kaybolmuşluk duygusu
Issız akşam üstleri içimdeki gurbetten
Yabancı bir kentte yolunu yitirmiş bir yolcu
Bilinmez nereden gelip nereye giden
Bir yankı, sesine dönmeyecek bir daha
Kimsesiz boşlukta kendini yineleyen
Hep o yaz güneşi, o avuntusuz güneş
Bir aşkın imgesine dönüşüyor, yitip giden
Ataol Behramoğlu
Gösteri Dergisi Temmuz 2002 sayısı
