Her sevda başlangıçtır bir yenisine
Öyledir, her yoğun günün sonu
Ezip geçer yalnızlığın burukluğunu.
Sen ki kendinden uzak binlerce tepedesin
Bir kentin alınışını seyreden, onurlu
Eski bir askerle içicesin.
Kent alındı, gece, şehrayin
Uzandın bitkin yatağına
Şurup dursa da dışarıda
Bıkkınsın, içindeki şenliği itersin.
Sürekli utkulardır mutluluk
Sustukça duruldukça yitersin.
Sabahtır sümbüller açmış çadırında
Ellerin bir başka kentin varışlarında.
Edip CANSEVER
