bir gece küçüktüler zavallı korkunç geldiler
sevme dediler unut dediler sürün dediler
ne varsa beni bağlayan ellerimle yakmışım
ben ki spartaküs’le birlik ayağa kalkmışım
biz olmasak açlık biz olmasak ölüm.. dediler
seni kapkara bir çarşaf gibi yere serdiler
sevildikçe güzeldin öpüldükçe güzelim kız
kızoğlankız olmadın mı şimdi daha duldasız
mapus çağındayız bakarsın ayakta duramam
bağışlama güzelliğin bozulur dayanamam
sınanıyoruz kaçınılmaz ayrılıklarda bak
son demde yakaranı tanrı bağışlasın bırak
okşadım tenini kırıldı bir kez yasak bıçak
kanımı akansın olası mı seni unutmak
seni sevdalar yontusu seni aşk yaratısı
sana çoğaldım elbet bitecek yaşamak ağrısı
Şubat 1982
Nevzat ÇELİK
