(Şairin cesedinin yanında bulunmuştur.)
Hepinize! ..
İşte ölüyorum.
Kimseyi suçlamayın bundan ötürü.
Hele dedikodudan,
unutmayın ki,
merhum nefret ederdi.
Anacığım,
kardeşlerim,
yoldaşlarım!
Bağışlayın beni.
İş değil bu,
biliyorum
(kimseye de öğütlemem),
ama benim için
başka bir çıkar yol kalmamıştı.
Lili, beni sev.
Hükümet Yoldaş!
Ailem: Lili Brik, anam, kız kardeşlerim
ve Veronika Vitoldovna Polonkaya’dan ibarettir;
yaşamlarını sağlarsan, ne mutlu bana…
Bitmemiş şiirleri Brik’lere verin, ne lâzımsa onlar yapar.
“Bir varmış bir yokmuş”
derler hani:
Aşkın küçük sandalı
hayat ırmağının akıntısına kafa
tutabilir mi!
Dayanamayıp parçalandı işte sonunda…
Acıları
mutsuzlukları
karşılıklı haksızlıkları
hatırlamaya bile değmez:
Ödeşmiş durumdayız kahpe felekle.
Ve sizler mutlu olun yeter.
(**) Çeviri : Yurdanur SALMAN
