Behçet Necatigil, (d. 16 Nisan 1916, İstanbul – ö. 13 Aralık 1979, İstanbul)
İstanbul Yüksek Öğretmen okulu ve edebiyat bölümünden mezun oldu. Kars’ta, Zonguldak’ta, Kabataş Erkek Lisesi’nde ve İstanbul Eğitim Fakültesi’nde edebiyat öğretmenliği yaptı. Kabataş Erkek Lisesi’nde Demir Özlü, Hilmi Yavuz gibi yazar ve şairlerin öğretmeni oldu.
İlk şiiri, lise öğrencisi olduğu yıllarda Varlık Dergisi’nde çıktı. O tarihten ölümüne kadar hep eserler verdi. Şiirlerinde evler, aile, çevre, aşk, bunalım, hastalık, yalnızlık ve ölüm temalarını işledi. Eski ve yeni kelimeleri ustaca şiirine yerleştirdi. Sağlam ve tutarlı bir şiir dünyası oldu.
Şiir kitapları dışında, düz yazılarını topladığı Bile/Yazdı adlı eseri de bulunmaktadır. Almanca’dan çeviriler yapan Necatigil, radyo oyunları da yazmıştır. Bu alandaki çalışmalarını; Yıldızlara Bakmak (1965), Gece Alevi (1967), Üç Turunçlar (1970), Pencere (1975) kitaplarında topladı.
Ailesi ölümünden sonra, Necatigil Şiir Ödülü’nü her yıl verilmek üzere oluşturdu. Ayrıca Kabataş Erkek Lisesi 3 Fen-F sınıfına Behçet Necatigil Dersliği adı verildi.
Şiir kitapları
* Kapalı (1945)
* Çevre (1951)
* Evler (1953)
* Eski Toprak (1956)
* Arada (1958)
* Darçağ (1960)
* Yaz Dönemi (1963)
* Divançe (1965)
* İki Başına Yürümek (1968)
* En/Cam (1970)
* Zebra (1973)
* Kareler Aklar (1975)
* Sevgilerde (1976)
* Beyler (1978)
* Söyleriz (1979)
Aldığı Ödüller
* Yeditepe Şiir Armağanı 1957
