Adalardan yaza ettik de vedâ
Sızlıyor bağrımız üstündeki dağ,
Seni hâtırlıyoruz Vîranbağ!
Yine bir sofrada şen şakraktık,
Gün denizlerde sönerken baktık
Ve çobanlar gibi dallar yaktık.
Biz şen, onlarsa muammâlıydı,
Birinin sözleri îmâlıydı,
Birinin gözleri hummâlıydı.
Acı duymuş diye aşkın tadını,
Hepimiz sevdik o solgun kadını,
Ve o gün râhibe koyduk adını.
Uyuduk kırda, gezindik dağda,
O yazın, âh o engin çağda,
Geçti en son gün Vîranbağ’da.
