Çoğalt gecenin kapılarını
Zulmün kasaturalarını
Acıyı ve hüznü
Ve ihaneti çoğalt:
Artık kendimizi yargılaya biliriz…
1.kural
Hep eski bir zamanı getiri
Gidipte dönmeyene
Dönüpte görmeyene
Bu muhacir sızı
Bu hasret.
Ve sabır
Kin dalında kızıl bir gonca
Dökülür kahrın güz ayları
Odunsuz, etsiz ekmeksiz
Gün olur kıtlık kıran
Gün olur feryat figan
Dökülür umudun oyaları
Dökülür buzlu rüyası mahpusların.
Gün olur bir mitink alanıdır
Gün olur
Diz döver and veririz
Parlar namlularımızın ucu
Gün olur alanların orta yerinde
Birer birer kurşuna diziliriz.
Biz ki umudun bahçivanıyız
Gönül kin dalında sevda üretir.
Çağın destanıyız dijle boyunda
Issız acılarda delik deşik olmuş gelinler
Ve gözleri
Pusularda
Vişne gibi çatlayan kaçakcılarla
Güller kararan dünya bahçesinden
Doğmadan ölen çocukların ipince sevincine
Gül fidelerini serpip geçen analarımız
Destan içre sızlıya sızlaya gelir.
Eğer akacaksa gök yüzüne doğru
Topraklarda döllenen tohum
Tütecekse kaynayan tencerenin buğu
Küskün tomur dal ucunda çatlayacaksa
Ve karımın karnında oğlum
Tekmeleyip rahmin ince duvarını
O büyük çığlığa ulaşacaksa
Yürüsün bin yanlardan bu yana
Zumlun kan lekeleri
Cevher
Kömürün karasından çalınsın
Çünkü yürek
Katil mermilerin önünde
Aça söne
Vura düşe gülüm
Delire köpüre
Umudun alevini çoğaltacaktır
Bileni bileni yanıp dönerken
Hınçın çelik ışıltılı bıçağı…..
Orhan KOTAN
