kendime koştukça azaldığımdır babam
donanıp tepeden tırnağa güneş çiçekleriyle
kıvrımsız beyninde serbest salınım yapan
meşin yuvarlak ve bira
polis’ten ve allah’tan eşdeğer korkulu
kendini hiçliğe büyüttüğünü bile bilmeyen
– ulan burası Nasıra mı yoksa İzmit
gençliğimi çarmıha geren babam ve pragmatizm
mor bir dikendir annem batan ömrüme
buruşuk kalbinde yatan
mülkiyet oburluğu ve pusulasız öfke
para’ya allah’tan daha çok imanlı
kendini hiçliğe büyüttüğü bile bilmeyen
– ulan burası Nasıra mı yoksa İzmit
gençliğimi çarmıha geren annem ve kapitalizm
