Gördüm de göçüp giden zamanın öyküsünde
Nasıl anlatılmıştır doyum olmaz varlıklar
Ölmüş sevgililerle yiğitler övgüsünde
Şiirlere güzellik ne güzellikler katar
Nasıl eski kalemler güzelliği yazarmış
El ayak dudak diye göz diye alın diye
Anladım ki onlarda bir derin özlem varmış
Şimdi sana kul olan güzelliği övmeye.
Onların övgüleri bugünün kehâneti
Hepsi seni önceden anlatmayı denemiş
Gözleriyle eğlenmiş bilmemenin lâneti
Varlığını övmeye solukları yetmemiş:
Biz ki güzelliğini bu çağlarda görürüz
Gözlerimiz hayran da dillerimiz övgüsüz.
William SHAKESPEARE
