Deniz’e
“Serez çarşısı kapatmış elleriyle yüzünü. “
Nazım Hikmet
Sen Deniz’ din. Uzun boylarımızdın. Evlerimiz yalnız düşmüş harflerdi. Üstümüzde bizim olmayan bir hayat. Kuyularda masaldık. Gecemiz yoksul güne unutma sürmesi. Dünyayı gören rüyamızdın.
Sen Deniz’din. Uyanan sesimizdin. Gözlerimiz ellerimizde biterdi. Uzağımız yine bizdik. Sözlerin birden kalabalıktı. Sözlerin şehre inmiş kenar mahalleler. İyiliğin sabahına mavi haritamızdın.
Sen Deniz’din. İpe değil yıldızlara çekilmiş onurumuzdun.
Ekmeğimiz korkuyla acıydı. Başkasını bilmezdik. Aklımız keçeleşmis bir geçmiş. Gövdemize gelecek zamanları düşür
dün. Karıncalaşmış özgürlüğümüzdün.
Sen Deniz’sin. Bize sonsuzluğu öğretensin. Kaç bin kadın, kaç bin erkek, kaç bin çocuk, muradından doğurdu seni. Ölümünü aldık, hayatını verdik. Parmaklarımız cesaretin mumları. Seni anladık, seni çoğaldık, seni ışıdık…
Şükrü ERBAŞ
