Baktıkça daha bir derinleşiyor gözleri
Salih çınar yapraklarını örtmüş yüzüne
Ben kalabalığın hüznünden topladığım bulutu
Bıraktım usulca tabutun üstüne
Ergül pusatsız bir soru caminin avlusunda
Ölümü bir başka ölümle düğümleyip çözerek
Sonuçlar çıkarıyor yaşamak adına…
Yakamızda bir dal suskunluk, bir boyun eğiş
Solgun fotoğraflardan bize bakan bir adam
Katıp anılarını ömrümüze, bedenini
Bir konuk gibi saygıyla uğurluyoruz toprağa
Üstümüzde günışığı, alnımızda rüzgar
Yaşama hükmünü sürdürse de tenimizde
Herkes biraz kendi cenaze töreninde…
(Bütün Mevsimler Güz’den)
Şükrü ERBAŞ
