don kıyısında heba olmuş hasat gibi kaldı ömrüm
çiğnendikçe kalın çizmeleriyle kazak atlılarının
o hiç bitmeyen iç savaş
bütün başakları bütün aşkları
yedi bitirdi içimde
dar geldi
şolohov’un nehir destanı
ama durgun ama derinden
hep aktı don
akan
don değil,
aksinya’ydı
ey aşkın meydan okuyan güzelliği, aksinya !
aşk değil, bir savaştı seninle sevişmek !
baskı ve sömürünün
kıtlık ve kıranın yarattığı
sen ey, sapsarı, dişi, slav vaşağı
asi gözlerimdeki başkaldıran alev
hiç bükülmeyen onurum
hayalin bile oyar
baştan çıkarır, şairini !
yoktun, yalnızdım
uzak bir kıyısındaydım
zamanın
bir bulgar muhaciri girdi koynuma
sonra sütbeyaz bir çerkez
kazak, kırgız, ermeni
hepsi de asiydi, hepsi de
kalın romanların arasında sakladığım gül
ama akan
don değildi damarlarımda
inan, kandı !
yine durgun
yine sessiz ve derinden
akan kan değil
aksinya’ydı !
fettah kÖLELİ
