arınmak mümkün olsa
önce sular arınır
eriyen karların üzerinde
yeni bir hayat durulanır
fidanı kırılan toprak
yağmursuz kalan bulut
çocuğunu özler durur
çocuğu olmayan kadın
yokluk bir masal değil
pencerenin ötesi gerçek
hiçliğine bile uzanan eller
seni dahi yiyecek