immanuel
ya tanrı dönüşümün kendi değilse
ya gökyüzü kederli eliyle seviyorsa
ormanların aşındırdığı yarasını
pencerenin doğudan yükseldiğini
bu buyruğa uyananların türküsünü söyle
varlığım masumiyete gazeldir
yüreğim karanlığın soyundandır de
sevincimin annesi son gördüğüm evde
iki yaşından gün tutmuyor kuşlar
gördüm kanadını doğuya sürerken
yabası elinde harman yelinin
kirli kesik şeria ırmağında immanuel
ya tanrı dönüşümün kendi değilse
göğün suların altına toplansın bu kubbe
oğlum bir güvercin bundan sonra
kırk gün kırık hece
Süreyya Aylin ANTMEN
(Varlık Dergisi, Sayı: 1210)
