Kimsenin masadan kaldırmadığı
Dolu bir kadeh gibi işe yaramaz
Kederden yoksun kalbim
Başkasının acısıyla taşar
Yüzü kederli hayaller
Heyecan duymak içindir yalnızca
Korkulan onca acı
Demek ki yok aslında
İpek kâğıtlarla kaplı bir sahnede
Oyun değil, bir kurmaca
Bir mim, acının dansında
Görmesin diye, hiç kimse…
*****
Kırları ve de ırmağı görmek için
Pencereyi açmak yeterli değil
Ağaçları ve de çiçekleri görmek için
Kör olmamak yeterli değil.
Aynı zamanda “felsefesiz” olmak gerekiyor
Felsefe olunca, ağaçlar yok, yalnızca fikirler
Yalnızca her birimiz, bir mağara gibi
Var olan yalnızca kapalı bir pencere ve de dışındaki tüm dünya
Ve de pencere açılsaydı görülebileceklerin düşü
Pencere açıldığında hiç bir zaman görülemeyen
Fernando PESSOA
